PKK terörü… 

15 Ağustos 1984 de Siirt  Eruh baskınıyla başladı.  Yakın zamana kadar çok etkindi…  

Tuzak kurmalar, bombalı saldırılar,  kalaşnikoflarla  kurbanlarını tarayarak öldürmeler…

Artık terör adına aklınıza ne gelirse,  her türlü canilik gündemdeydi. 

Güvenlik güçlerimiz çaresizdi. 

  Savunma  ve silah sanayiinde   80  oranında dışa bağımlıydık. Egemen güçler bize  istedikleri  zaman silah satıyorlar, istemedikleri  zaman satmıyorlardı.  İstihbaratımız tam anlamıyla yerli ve milli  değildi. 

Çünkü  istihbarat amacıyla kullanılan alet ve teçhizatlardaki bilgiler casus yazılımlar sayesinde  anında, onları kendilerinden satın aldığımız İsrail, ABD   gibi  devletlerin eline geçiyordu. Oradan da şimşek hızıyla içerdeki hainlere ulaşıyordu.   Üstelik  FETÖCÜ hainler  askerin,  polisin  içine  ve devletin her kademesine sızdığından terörle  mücadelede başarılı olmamız mümkün  olmuyordu. 

Yani yaşanan tam bir kısır döngüydü…

Sonra ne oldu?

Bıçak kemiğe dayanınca;   büyük bir silkinişle çalıştık çabaladık, savunma sanayimizde dışa bağımlılığı 80 lerden   30 lara  düşürdük. 

Yani  kendi silahlarımızı yaptık.   

İstihbaratımızı  millileştirdik, emniyet güçlerimizin içine sızmış olan FETÖ'cü hainleri büyük ölçüde temizledik .

Yani sözün özü dostlar biz;  ABD, AB, İsrail gibi  sözde  müttefiklerimizden gördüğümüz kalleşlikler yüzünden  başımızın çaresine bakmak zorunda kaldık. 

  Böylece "Kötü komşu bizi ev sahibi yaptı."

Sonuç:   

Terörle mücadelede  savunma pozisyonundan  saldırı  pozisyonuna geçtik.  

Şimdilerde  PKK başta olmak üzere Türkiye'mize  musallat olan bütün  terörist hainler  acı sonlarına  doğru hızla  yaklaşıyorlar.

Geçen gün Gaziantepteki TEKNOFEST Fuarının açılışını izledim. Bir Türk vatandaşı olarak gurur duydum. 

Manzara tam da şuydu: 

"Dostlar övünün,  düşmanlar korkun ve dövünün!" 

Yani  Türkiye, savunma sanayinde  bölgenin etkin ve caydırıcı gücü olmaya devam ediyor. 

Karada, denizde, havada…

Ve de Türk'e yakışır biçimde...