Hayatta oynanan oyun kalbimin, bam teliydi
Aldıkları ise aldığı duygularımın bir payesiydi,
Duylarım ise yaşamdan alınan aslan payıydı
Koparılan kalbimin koparılan sadece lifiydi.

Unutmak istemediğim hatıralarımı saydım
Araştırdığım tüm kitaplarda hayatı aynı sandım,
Anladım ki mezarımı bilmeden kendim kazdım,
Gönülden dizelerin dile geldi sıralarım yazdım.

Geçtiğim aynaların bir hayal gölgesindeyim
Ak saçlı başım ile yalın ayak arasında gençliğim,
Kimsenin bilmediği kendi içimdeki âlemdeyim,
Hiç kimseyi bilmem sadece kendi kendimleyim.

Zamanı amansız tükettiğimin yaşanan furyası,
Bütün yaratılanların hepsi birbirinin aynen kopyası,
Hiçlikler içinde yaşamın çıkmış olumsuz furyası,
Geldi geçti, geçiyor ne olacak bilinmez bundan sonrası.

Düşüncelerimin her gün muhasebesini ederken,
Zaman akıp geçmiş vakit olmuş hemen erken,
Güzellikler içinde geçmişi tam sileceğim derken,
Baharı bekler kışlar geliyormuş hemen erken.

Bir serinlik kaplar belikli esen meltemin yeli,
Bir umut dünyasında hemen uzatılıyor eli,
Yaşam eritiyor hepsini, bazen ediyor insanı deli,
Bir yol tutturmuşum ki gidilecek yer belli.

Camları kaplayan buhar gibi uçup gitse ıslığım,
Bırak ensemi, yakamı silkse kalan en son çığlığım.
Sevgi ve saygıdan yanadır var olan tek varlığım,
İnsanca yaşayan insanca bir gün yok olacağım.

Uyan artık soytarı gönlüm gafletten artık uyan,
Her yolunu tutturmuş bak sen kaldın yayan,
Ömür hızla akıyor bir olursun yaşamda bunayan,
Hiçbir zaman deva bulmaz elim yaran kanayan.